Świat i ludzka wrażliwość się zmieniają. A SERCE pozostaje niezmienne. Zawsze jest symbolem przemawiającym bez zbędnych słów. Jest po prostu znakiem miłości.
Czerwiec to miesiąc szczególnego kultu Serca Bożego. Początkiem sięga Golgoty, kiedy to Najświętsza Maryja Panna,
św. Jan i św. Maria Magdalena jako pierwsi oddali hołd przebitemu włócznią setnika Sercu Zbawiciela.
Dlaczego czerwiec?
Wybór terminu nie jest przypadkowy. W tym miesiącu miały miejsce ważne objawienia, które są źródłem kultu Serca Jezusowego. Można powiedzieć, że czerwiec został wybrany przez samego Boga.
16 czerwca 1675 roku, kiedy siostra wizytka św. Małgorzata Maria Alacoque modliła się w kaplicy klasztoru w Paray-le-Monial (Francja), już po raz czwarty objawił się jej Pan Jezus i powiedział do niej: „Żądam, żeby pierwszy piątek po Oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto na uczczenie mojego Serca i na wynagrodzenie mi przez Komunię świętą i inne praktyki pobożne za zniewagi, jakich doznaję, gdy w czasie Oktawy jestem wystawiony na ołtarzach. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób Sercu memu oddadzą cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia”. Św. Małgorzata Maria Alacoque oraz - wskazany bezpośrednio przez Pana Jezusa - ojciec jezuita Klaudiusz de la Colombiere (spowiednik sióstr wizytek) czynili odtąd wszystko, aby prośbę Pana Jezusa wypełnić.
Nabożeństwo czerwcowe składa się z dwóch podstawowych elementów: Adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Historia powstania tej Litanii jest bardzo ciekawa. Gdy w XVIII wieku w Marsylii wybuchła zaraza, jedna z zakonnic ułożyła ją, aby wybłagać ratunek dla miasta. Po pewnym czasie zaraza ustąpiła. Początkowo modlitwa ta składała się z 26 wezwań, później dodano do niej jeszcze 7, dzięki czemu Litania licząca 33 prośby upamiętnia symboliczną liczbę lat życia Jezusa na ziemi.
Wielkim zwolennikiem i czcicielem Serca Jezusowego był św. Jan Paweł II, który wielokrotnie dawał wyraz swej radości
z faktu, że w Polsce ta forma pobożności jest wciąż obecna. W Elblągu w 1999 roku powiedział: „Cieszę się, że ta pobożna praktyka, aby codziennie w miesiącu czerwcu odmawiać albo śpiewać Litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa, jest w Polsce taka żywa i ciągle podtrzymywana”. Jest to pochwała, ale i zadanie dla nas - katolików, rodaków Jana Pawła II. Zadanie, aby te Nabożeństwa przetrwały i były kultywowane przez kolejne pokolenia.
Pierwszy raz w Polsce nabożeństwo czerwcowe było sprawowane 1 czerwca 1857 w kościele sióstr wizytek w Lublinie. Papież Pius IX w roku 1859 polecił sprawować to Nabożeństwo w całej ówczesnej Polsce (będącej pod zaborami),
a w roku 1873 zatwierdził Nabożeństwo czerwcowe jako oficjalną modlitwę Kościoła. Warto pamiętać również i o tym, że papież Leon XIII poświęcił cały rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Jezusa 11 czerwca 1899 roku, a sto lat później,
św. Jan Paweł II akt ten ponowił podczas Nabożeństwa czerwcowego, sprawowanego 7 czerwca 1999 roku w Toruniu.
opr. Jadwiga Kulik